جمهوری پوشاک(کشورهای تک کالایی)
بسم الله الرحمن الرحیم
جمهوری های پوشاک(کشورهای تک کالایی)
از آن زمان که ریکاردو نظریه مزیت نسبی را به عنوان زیربنای تجارت میان کشورها مطرح ساخت تا امروز علی رغم همه ایرادات، توانسته توجیه کننده تجارت جهانی باشد اما مزیت نسبی گاه سبب تک کالایی شدن برخی کشورها، بخصوص کشورهای کوچک شده است...
به نمودار زیر که از کتاب اقتصاد خرد پل کروگمن(2009) است توجه کنید:
رابطه ای معکوس میان درآمد سرانه کشورها و فعالیت در صنعت پوشاک مشاهده می کنید:ایلات متحده با در آمد سرانه حدود 45هزار دلار کمتر از 5 درصد کار و سرمایه خود را به این حوزه اختصاص داده و در طرف دیگر کشوری مانند بنگلادش با در آمد سرانه بسیار پایین بیش از 50 درصد فعالیت خود را متمرکز بر صنعت پوشاک کرده است. این نمودار چه درسی برای اقتصاد ایران و شعار امسال یعنی تولید ملی دارد؟
کار و سرمایه ایرانی در حوزه هایی مزیت نسبی دارد که بتواند وضعیت درآمد سرانه ایرانیان را بهبود بخشد. اگر کشور ما در صنعت پوشاک دارای مزیت نسبی نیست و ما با انواع حمایت های دولتی آن را زنده نگه داشتیم و به نام حمایت از تولید ملی، به کار و سرمایه ایرانی آسیب زدیم باید بدانیم که راه خطی را طی کرده ایم.
تأکید همواره رهبری بر تولید ثروت از طریق دانش باید راهبرد بلند مدت اقتصاد ایران تلقی گردد. حفظ و دوام صنعت داخلی که در آن دارای مزیت نسبی نیستیم خیانت به تولید و صنعت داخلی و کار و سرمایه ایرانی است.
جمهوری های پی جامه ای در اقتصاد درسی برای ما دارند و اگر به آن درس توجه نکنیم راه بی راهه خود را ادامه خواهیم داد. لازمه رشد اقتصادی تکانه های درونی و انتقال های بخشی است. عقب انداختن آن مواجهه نکردن با مسئله است نه حل مسئله.
